KatadziinaChan

Fandom: Supernatural Pairing: Destiel, hints of Samifer Rating: T Summary:  Castiel has disappeared after the end of civil war in heaven. Dean misses his angel so badly. Will they be able to meet again? Destiel, hints of Samifer. ONESHOT. Hello everyone, I just wanted to share my story which I wrote for my lovely friend's birthday. Hope you will enjoy! *** "Dean, you should sleep for at least a couple of hours." Castiel sighed, looking at his beloved with concern. "You, too, Cas." Dean rolled his eyes and laughed quietly when he saw angel's confused face. "You know, I don't sleep." "Yeah, I know. But you also know that I can't let my

Anime: Katekyo Hitman Reborn. Pairing: My beloved Prince x Froggy (B26). I've just wanted to write it. I had to do it. It's not so good, maybe a bit pitiful but I really like it. And... Really really sorry for mistakes, there are probably lots of them because I translated it myself and my English sucks :< ****************************************************************************************** ''Senpai, could you finally stop stabbing me with these knives?'' Fran asked with his as always expressing no emotions voice. ''Ushishishi~ The prince is bored so he isn't going to stop. '' I threw one more knive at my kouhai.  Actua

Anime: Katekyo Hitman Reborn. Pairing: My beloved Prince x Froggy (B26). Sooo… It's the second chapter. I am not sure if it is worth something but I hope that maybe someone will like it. Really sorry for mistakes… Please comment and feel free to critisise if something is wrong. **************************************************************************************** Bel. Belphegor. The Prince. I was murmuring these words, looking at the dark space. Yes, even the Prince has moments in which he leans on a balustrade of a balcony and wonders about the point of his life. Do I have any aims? Any dreams? There was always only blood. I

Anime: Katekyo Hitman Reborn. Pairing: My beloved Prince x Froggy (B26). Title: ''Your absence hurts more than anything.'' (Sorry for writing it here, it's because it's too many words for art's title on deviant.) Ohh... I don't know what I should say. I wrote something like this when I was really sad and worried and I decide to publish it. Please let me know about any mistakes, etc. I hope someone will read it...Or maybe even like it? ********************************************************************************************** When I saw your dead body, I thought I would die. And to be honest, I wanted to die. I still do. Two years p

Kolejny cios. Znów czuję ciepłą krew, która spływa strużkami po moich policzkach i miesza się z łzami. Obiecałem sobie, że nie będę więcej płakał, że dam radę. Chciałem stać się silniejszy, w tej chwili nie pragnąłem niczego więcej. Podobno rodzice powinni wspierać swoje dzieci, a nie psychicznie i fizycznie je niszczyć. Ostatkiem sił podniosłem się z podłogi i wyszedłem na dwór. Nie chciałem znów słyszeć tego, że lepiej by było, jakbym się w ogó

Uciekam przez gęsty las. Biegnę i biegnę, nie zwracając uwagi na gałęzie, które pozostawiają czerwone ślady na mojej twarzy. Mam dosyć, naprawdę dosyć. Bez zastanowienia skryłem się w tej ciemnej krainie. Wiatr dodaje mi siły, sprawia, że czuję, iż żyję, że jestem wytrwały, stale podążam do przodu ani na moment się nie zatrzymując. Jednak w końcu musiałem się poddać. Upadłem na kolana, z trudem łapiąc oddech. Zimna ziemia przyniosła mi niespodziewaną ulgę. Od razu

Dino Cavallone. Przystojny blondyn z denerwującym uśmiechem. Oczywiście nigdy nie powiedziałbym mu, że faktycznie jest przystojny. Pewnie i tak już dawno mnie przejrzał. Ten jego pewny siebie wzrok. Już od pierwszego wejrzenia zapragnąłem pozbyć się tego kolesia. Mimo, że od razu poczułem też,  że jest on inny niż reszta tych wszystkich przygłupów. Silniejszy rzecz jasna, ale nie tylko w tym rzecz. Sposób, w jaki mnie traktuje, także jest inny. Jako jedyny nie drży ze strachu na mój widok, nie ucieka ani się nie z&

Odkąd tylko pamiętam, kochałem deszcz. Jest on jakiś taki odświeżający , odciąga od nas wszystkie emocje, zwłaszcza te złe.  Dzisiaj szczególnie mocno padało, a ja jak zwykle wędrowałem przez najbardziej opustoszałe dzielnice Ikebukuro, pozwalając, by spadające krople obmywały całą moją twarz. Przynosiło mi to minimalne ukojenie, sprawiało, że choć na chwilę mogłem zapomnieć o wszystkich problemach.  Saki, Mikado, Żółte Szaliki, Izaya… To wszystko zaczynało mni

Adam Milligan stumbled into the living room of the apartment he shared with Samandriel, still half asleep and blurry eyed having only just woken up, and promptly tripped over a pile of curtains haphazardly dumped in the middle of the floor. "What the- Hey, Samandriel!" the words had barely left his mouth when there was a sound like a flutter of wings, and the angel was stood next to him. He could have just walked, since he was only in the next room, but the loud bang as Adam hit the floor worried him, "Why the hell are the curtains on the floor?" "Oh, sorry about that," Samandriel said sheepishly, rubbing the back of his neck, "they fell do